Nee! Nee! Nee! Het is nu klaar we moeten terug naar moeder natuur en de rust moet weer terugkeren. Niet een pilletje omdat je last hier of daar van hebt, geen kuren, geen bestralingen, nee niets van dit alles meer. Jongens en meisjes, dames en heren artsen, dit is niet waarom jullie een opleiding geneeskunde zijn gaan doen. Mensen helpen dat is hetgeen jullie bij de eed hebben gezworen, in het kort het meest belangrijke samengevat: First do no harm!
Hieronder de eed! Bron: Wikipedia 31 maart 2010.
"Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten. Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen. Ik luister en zal hem goed inlichten. Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd. Ik zal de geneeskundige kennis van mijzelf en anderen bevorderen. Ik erken de grenzen van mijn mogelijkheden. Ik zal mij open en toetsbaar opstellen, en ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving. Ik zal de beschikbaarheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg bevorderen. Ik maak geen misbruik van mijn medische kennis, ook niet onder druk. Ik zal zo het beroep van arts in ere houden. Zo waarlijk helpe mij God almachtig / Dat beloof ik."
Gekozen is voor de algemene formulering "God", waarbij studenten afhankelijk van hun geloofsovertuiging de naam van hun God in gedachten kunnen invullen.
Een vernieuwing die met deze eed wordt beoogd is dat de arts ook belooft geen misbruik te maken van zijn medische kennis, ook niet onder druk. Dit is toegevoegd met het oog op de Rechten van de Mens uit 1948, met als doel misbruik van medische kennis, zoals dat tijdens de Tweede Wereldoorlog optrad, te voorkomen. Dezelfde zinsnede is echter ook van toepassing op misbruik van kennis door commerciële druk vanuit de farmaceutische industrie.
De huidige artseneed van de KNMG en de VSNU heeft het ten opzichte van de Eed van Hippocrates ook niet meer over euthanasie en (indirecte) abortus.
Het uitspreken van een eed markeert in Nederland en in veel andere landen het einde van de universitaire artsopleiding, maar heeft op zich geen juridische betekenis.
Dit laatste zou zeker wel aan de orde moeten zijn en wel hierom, je hebt gekozen voor deze opleiding om mensen te willen helpen, wanneer je dit doet zul je ook zeker rekening moeten houden met de eed die je hebt afgelegd. “Ik zal aan de patiënt geen schade doen”, is daarbij wel het allerbelangrijkst. Vraag je eens af of jij de medicatie zou nemen wanneer je ziek bent, de operatie zou laten uitvoeren wanneer iemand, in de meeste gevallen een arts je vertelt dat dit de enige manier is om beter te worden of luister je toch naar jezelf, je innerlijke raadgever, jouw gevoel tussen wat goed voor je is en wat absoluut niet?
Wat een vragen hè, toch is het heel belangrijk. Het is jouw leven, jij hebt hierover het Vetorecht. Dat geldt ook voor de persoon die je behandelt, die je als patiënt hebt. Je vindt toch ook belangrijk, dat je wanneer je zelf een dergelijke ingrijpende beslissing moet nemen op een eerlijke manier geïnformeerd wordt? In hoeverre sta je als arts zelf achter de behandeling, de medicatie die verstrekt wordt, de beslissing die door iemand genomen moet worden? Leer je tijdens de opleiding ook de dingen op jezelf te betrekken? Zou dit niet een hele goede methode zijn om ook daadwerkelijk de mensen die je helpt op een zo goed mogelijke manier te helpen?
Verplaats je je als arts wel eens in de patiënt, de persoon die tegenover je staat, een mens die vader of moeder is, verantwoordelijk is voor het draaiende houden van een gezin, het grootbrengen van kinderen, soms zelfs een kind wat met een bepaalde ziekte geconfronteerd is. In hoeverre mag je als arts betrokkenheid tonen? Natuurlijk snap ik dat je, wanneer er 20 of meer mensen per dag op de agenda staan, je heel veel van je eigen energie weggeeft wanneer je je bij elke persoon betrokken voelt. Toch moet ik je zeggen en weet ik zeker dat iemand (leeftijd of gezinssamenstelling maakt dan niet uit), een persoon er het meest bij gebaat is wanneer je hem als mens ziet, behandelt en hem ook vanuit jouw mens zijn adviseert.
De afstand die vroeger bestond tussen een arts en zijn patiënt is niet meer van deze tijd. Een arts is eigenlijk net als een ouder, een leraar, een vertrouwenspersoon, iemand waarvan je volledig op aan moet kunnen. Iemand waarbij je je hele ziel en zaligheid bloot kunt leggen. Wanneer je dat namelijk kunt doen weet een arts ook wie hij voor zich heeft. Om nog maar eens een leuk gezegde te gebruiken, “wat voor vlees hij in de kuip heeft”.
Was het maar zo makkelijk en stond iedere klacht en aandoening maar los van hoe de persoon is, dan zou het wetenschappelijke bewijs voor elke persoon gelden en hoefde theorieën niet telkens aangepast te worden, het wiel opnieuw uitgevonden te worden etc. We zijn uniek, iedereen heeft een eigen DNA, in elk orgaan lichaamsdeel van een persoon wordt informatie opgeslagen. Nee, natuurlijk niet als in de hersenen maar je weet toch allemaal dat je totale lichaam reageert op hoe jij je voelt, wat jou bezighoudt, zelfs hoe jij je leven indeelt, denk daarbij aan het sporten, werken, maar ook aan het nemen van rustmomenten.
Daarnaast speelt voeding een hoofdrol. Hoeveel boeken en wetenschappelijke artikelen zijn er al geschreven? Er is er zelfs een die de titel “Je bent wat je eet” draagt. In Medicalfacts zegt prof. dr. Michael Muller, hoogleraar Voeding, Metabolisme en Genomics aan de Universiteit van Wageningen zelfs: “We moeten niet terug naar de prehistorie”. Daarnaast zegt hij: “Maar door de voeding gevarieerd te maken, worden onze cellen op moleculair niveau geprikkeld. Ook organen vertonen een – gezonde – adaptatiereactie aan voedingsstoffen die het orgaan niet dagelijks ontvangt. Gevarieerde voeding benut het potentieel van cellen en organen veel beter en het immuunsysteem raakt minder snel uit balans.”
Daarom heren en dames in de geneeskunde, wakker worden! Een mens is meer dan alleen een wezen wat ademt, beweegt, praat, eet en drinkt. Een mens is een mens door alles wat hij ervaart, meemaakt, doet, denkt, eet en drinkt, maar voornamelijk voelt en vaak of deels ook met wie hij samen is, werkt dus leeft. Die verrekte emoties die kunnen mensen maken en breken. Maar dat niet alleen, ook woorden hebben een ontzaggelijk grote invloed. Wie gaat daar eens mee aan de slag? Emoties zijn veelal de hoofdverantwoordelijke factor in het welzijn en welbevinden van de mens.
Natuurlijk moet je je verhaal kwijt, wil je zoveel mogelijk weten over hetgeen jou overkomt, waarmee jij geconfronteerd wordt en wat nog al niet meer. Positieve verhalen zijn dan niet de meest voor de hand liggende waar je als mens na een dergelijk berichtgeving naar op zoek gaat. Het noemen van een diagnose na een eerste onderzoek en uitslag is dan ook een heel gevaarlijk iets. Onzekerheid is natuurlijk ook iets om “gek” van te worden. Wanneer je als arts echter niet zeker of niet helemaal weet wat er gaande is, is het niet verstandig om uitspraken te doen over de situatie waarin een persoon verkeert. Hiermee kun je namelijk niet alleen een verwerkingsproces opstarten maar ook het ziekteproces versnellen. Dit ligt natuurlijk weer helemaal aan hoe de emotionele gesteldheid van een persoon is, daarnaast hoe hij is, denkt, doet en zelfs laat, ja raar hè, laat.
Dit laatste is gebaseerd op het kunnen loslaten van, het niet blijven hangen in. Wanneer iemand dit doet is het vaak, meestal, de start van een nieuwe aandoening. Ieder mens heeft een zwakke plek en deze zal opspelen op momenten wanneer er een onbalans is. De steun die deze persoon krijgt vanuit de eigen omgeving is van heel groot belang. Daarnaast draait alles om het vertrouwen wat hij heeft in de persoon die hem behandelt, de arts dus. Je kunt je misschien voorstellen dat je als persoon die bij een arts komt, niet helemaal gerust bent op hetgeen je voelt. Wanneer je dan als arts alleen over de klacht praat maar geen oprechte interesse in de persoon toont, dan kun je er van op aan dat het vertrouwen, wat wel degelijk nodig is om te genezen, ver te zoeken is. Want alles wat je wilt bereiken is gebaseerd op het hebben van het volledige vertrouwen.
Vertrouwen is de basis voor iedere relatie, zelfs die tussen de arts en een patiënt of beter gezegd juist die relatie. Dit wordt nog eens duidelijk uitgelegd in “de Praktische opdracht ANW Hippocrates, Griekse filosoof, grondlegger geneeskunde”. Natuurlijk weet ik dat dit een website betreft die werkstukken van middelbare scholieren presenteert, toch mag ik je zeggen dat deze student het wel bij het rechte eind heeft.
Citaten/Bron website: www.scholieren.com/werkstukken/9041 van datum 31 maart 2010
“Hippocrates was de eerste die stelde dat de geneeskunde gebaseerd dient te zijn op de volledige kennis van de mens in zijn totaliteit. Met deze vaststelling waarin de mens als geheel benaderd dient te worden en dat de invloeden van zijn omgeving een rol spelen in het psychosomatisch functioneren van de mens kwam hij tot een beter begrip van het functioneren van de mens en de relatie van de verschillende lichaamsdelen en het psychosomatisch geheel. Lichaam en ziel functioneren als een harmonieus geheel en om te begrijpen wat er mis is in het één zul je het ander moeten kennen” .
Dat klinkt wel heel erg logisch en is zeker begrijpelijk wanneer je de voorgaande pagina’s gelezen hebt. Je kunt een lichamelijke klacht of blokkade niet los zien van de persoon zelf. De persoon is door alles wat hij meegemaakt in zijn leven, hoe hij denkt, leeft in de breedste zin van het woord een eenheid.
“De arts moet de patiënt kennen als individu, als collectief geheel van lichaam en geest”.
Hoe duidelijk kan het zijn voor je dit begrijpt.
Nog een quote uit hetzelfde werkstuk:
“Zoals hierboven beschreven is het belang van Hippocrates geweest het scheiden van de mythe en de rede. Om zo de basis te leggen van de moderne geneeskunde. Daarnaast is hij gaan kijken naar de mens als geheel. Door deze ontwikkeling heeft de medische wetenschap zich kunnen ontwikkelen tot wat hij nu is”.
Maar is dat laatste werkelijk zo? Ik zal je meteen uit de droom helpen: Nee hoor echt niet, wanneer je bij een arts komt, zitten er vaak zoveel mensen in de wachtruimte dat je er van op aan kunt dat er maar beperkt tijd aan je besteed wordt. Er zijn zelfs artsen die niet eens goed naar je luisteren, kijken of gewoon hun eigen oordeel al klaar hebben. Is de patiënt hier werkelijk bij gebaat? Daar moet ik ook nee op antwoorden. Door de tijdsdruk en, ja hoor daar gaan we weer, tijd is geld, wordt er gewoon veel te weinig aandacht aan iemand besteedt. Daarom nogmaals mijn noodkreet aan de heren en dames in de medische wereld: Wakker worden, het kan zo echt niet langer!
Ik moet u verwijzen naar het gedicht op pagina 43.
Niet willen zien voor hen die kijken.
Niet willen horen voor hen die luisteren.
Niet willen begrijpen voor hen die denken te weten.
Dat is voor mij een onbegonnen zaak.
Wanneer er niet snel iets gaat veranderen dan is het werkelijk een onbegonnen zaak, niet alleen voor mij maar voor de helft of zelfs een groter deel van Nederland en uiteindelijk zelfs de wereld.
President Obama heeft net zijn nieuwe zorgplan gelanceerd waarbij iedere inwoner in Amerika zich verzekerd is van het krijgen van zorg. Wanneer deze zorg dan gebaseerd is op wat er nu in Nederland of andere landen gebeurt dan gaat het zeker niet goed. Help me daarom beste heren en dames in de Medische Wereld. Jij wilt toch ook niet dat je partner, kind, ouders of andere familieleden en vrienden op een dergelijke manier behandeld worden. Iedere persoon die ziek is, een klacht heeft en om hulp vraagt, zal volgens de door de jouw afgelegde Eed op een manier geholpen moeten worden die ethisch verantwoord is. Ik moet zelfs nog even doorgaan omdat er een toevoeging is opgenomen in de Eed.
Een vernieuwing die met deze eed wordt beoogd is dat de arts ook belooft geen misbruik te maken van zijn medische kennis, ook niet onder druk. Dit is toegevoegd met het oog op de Rechten van de Mens uit 1948, met als doel misbruik van medische kennis, zoals dat tijdens de Tweede Wereldoorlog optrad, te voorkomen. Dezelfde zinsnede is echter ook van toepassing op misbruik van kennis door commerciële druk vanuit de farmaceutische industrie.
Kun je met droge ogen en zonder pijn in je hart zeggen dat alle medicatie die verstrekt wordt of acties die ondernomen worden daadwerkelijk het belang van de gezondheid van de mens dienen.
Wanneer er weer eens “een hele boerderij geruimd wordt”, treft dit niet alleen de dieren maar vaak de hele familie van de boer en zelfs de inwoners van de plaats waar het bedrijf gevestigd is. Zeker wanneer er breeduit in de media gesproken en geschreven wordt over “het gevaar”. Dan kan ik wel janken.
Dit is niet alleen omdat er dan zoveel dieren in moeten slapen maar omdat ik het gevoel heb dat dit een daad is die ervoor moet zorgen dat mensen angst krijgen, als gevolg hiervan zich laten inenten, een specifiek product niet meer eten om te voorkomen dat ze een bepaalde aandoening krijgen, of zelfs bij de eerste symptomen al naar de arts gaan voor medicatie. Ik moet je dan meteen het volgende vragen: “is het hier ook zo dat er net als in de Tweede Wereldoorlog gezorgd wordt dat alleen de personen die “sterk” genoeg zijn, deze “crisis” zullen overleven?” Hoe onmenselijk kun je zijn. Totaal inhumaan en zeker niet iets waar je trots op moet zijn, laat staan dat je jezelf nog recht in de ogen kunt kijken.
Ik ga en wil deze verantwoordelijkheid niet op me nemen. Ik ga er wel voor waken dat deze “spookgedachte” niet bewaarheid wordt. “Een kat in het nauw maakt rare sprongen”, luidt het spreekwoord. Wanneer dit ook voor de wereldleiders geldt die de economie in zien storten, is de kans groot dat jij je hierin wel laat meeslepen.
Mijn leven kenmerkt zich door diverse gebeurtenissen waardoor ik mezelf soms zie als een alpinist. Ik ben door diepe dalen gegaan en heb hele hoge bergen beklommen. Schade en schande hebben me gemaakt tot wat ik nu ben, toch blijf ik een idealist die heel graag iets wil doen voor de mensheid.
Ik heb jullie hulp, “de hulp van de medici”, daarbij nodig, zodat weer gedaan wordt wat nodig is om mensen te helpen, zichzelf te genezen. Ja inderdaad, zichzelf te genezen en natuurlijk zal iedereen zo nu en dan de hulp van een arts nodig hebben maar zeker niet in de mate waarin het nu gaat.
Vele ziektes en aandoeningen maar ook, allergische reacties, zullen straks niet meer met medicijnen verholpen hoeven te worden. Door de mens weer in zijn “totaliteit” te zien, komt er inzicht. Dit geldt niet alleen voor de arts, de behandelaar, de therapeut maar wat nog het allerbelangrijkst is, voor de mens zelf, dus ook voor jou, jij als individu.
Wie kan namelijk beter vertellen dan jijzelf waar je last van hebt, dan praat ik niet alleen over fysieke maar ook over de mentale dingen. Waar maak je je druk over, waardoor is dit gekomen en waarom kies je ervoor om dit met je mee te dragen, het zover te laten komen als het nu al is.
Daarom het volgende gedicht speciaal voor jullie en natuurlijk alle andere mensen die dit boek lezen!
Vertrouwen!
Vertrouwen hebben in is de basis van alles wat er is, bestaat.
Dit zorgt ervoor dat je door alles heen komt, er voor gaat.
Wanneer een arts in tijd van nood niet die basis bieden kan,
ben je overgeleverd aan de Goden, ja daar zit je dan.
Jij met een probleem waarvoor je echt hulp wilt, ook nodig is.
Een stap naar de oplossing, niet het in stand houden ervan, ja echt waar, dat is het werkelijke probleem, daar ging het mis.
Dat een mens doormaakt wat nodig is, is niet om je te pesten of op te zadelen met een last maar omdat je er echt van leert.
Vertrouwen houden in een goede afloop en mensen die van je houden, is helemaal goed, dit is zeker niet verkeerd.
Jij als arts hebt het leven van een mens in handen, dat is ook je roeping, hier heb je voor gekozen, jaren voor gestudeerd.
Maar het werkelijk helpen komt niet vanuit een boekje of vanuit je hoofd, je hart is de enige juiste raadgever, de bron van goed en kwaad, luister ernaar dit is nooit verkeerd.
Stop met oordelen, denken over, stel je open voor de persoon die tegenover je zit en jouw hulp nodig heeft.
Dan kun je er echt voor zorgen dat de persoon geholpen wordt, hij een ziekte overwint, deze uiteindelijk overleeft.
Terug naar de natuur is belangrijk, omdat God geen persoonlijk gewin kent, ons alles wat nodig is heeft gegeven.
Niet om er rijk van te worden of er economisch belang bij te hebben, maar gelukkig te zijn, in liefde en vrede met elkaar te mogen leven.
Ik vertrouw erop dat je na het lezen van het gedicht en het hele stuk voor de medici, niet meer het economisch of zelfs farmaceutisch belang als hoofddoel ziet maar volledig teruggaat naar het enige wat juist is: Totale aandacht en tijd voor de patiënt! En ja, dan lopen de afspraken maar uit. Een arts, therapeut en alles en iedereen die zich bezighoudt met de gezondheid en of het welbevinden van de mens, zou zich eens moeten verplaatsen in de persoon die voor hem zit, met een hulpvraag. Natuurlijk mag of beter gezegd moet ik niet alleen de medici erop wijzen dat het anders moet. Ieder mens of de begeleider/verzorger wanneer je spreekt over kinderen of mensen waarvan het eigen verstandelijke vermogen niet of niet volledig ontwikkeld is, zal ook zeker de verantwoordelijkheid moeten dragen. Jij bent het als mens, arts, ouder of begeleider verplicht om deze verantwoordelijkheid te nemen.
Het is jouw leven, het leven van je kind of in het geval van de begeleider en of arts/behandelaar, jouw patiënt/cliënt. Hier mag en kun je niet laconiek over zijn. Je mag dit zeker nooit vergeten en welke tijdsdruk, welk economisch belang, management en/of regelgeving er ook achter zit, dit mag en kan nooit! We hebben als mens niet alleen het recht en de mogelijkheid gekregen om te leven, we zullen er met ons allen voor moeten zorgen dat we dit op een zo veilig mogelijke en gezonde wijze kunnen doen. Het gezegde luidt “gezondheid is niet te koop”, evenmin als geluk. Het is een zijnstoestand, het totaalplaatje van iemands leven, door wat hij heeft meegemaakt en nog veel belangrijker welke waarde hij er aan hecht. Denk dan niet aan geld maar ga verder dan alleen die klinkende munten, dit staat dan wel niet omschreven in de eed maar is het ongeschreven stukje wat je vanuit je hart weet.
© 2022